30-05-1799
18-08-1850

Schrijver

Balzac's bekendste werk was 'La Comédie Humaine'. Het is een panorama van snoodheid en ijdelheid en een inventaris van de zeden en gewoonten in het 19de eeuwse Parijs. Hij legde hierbij de nadruk op de negatieve karaktertrekken van de mensen, omdat hij deze vaak interessanter vond dan de positieve aspecten.

Balzac werkt als een bezetene en slaapt per etmaal maar een paar uur, gesteund door zo'n 50 koppen koffie. Deze roofbouw op zijn lichaam eist zijn tol. Als Balzac rond de 50 is, kan hij amper nog een paar stappen doen zonder het risico te lopen een hartinfarct te krijgen.

In 1850 trouwt hij in de Oekraïne met gravin Eveline Hanska, een liefde waarop hij maar liefst 16 jaar gewacht had. Helaas is het geluk van korte duur. De terugreis naar Parijs overleeft hij ternauwernood en thuisgekomen kan hij amper zijn ziekbed verlaten. Na korte tijd overlijdt hij.

Regelmatig haalt hij in zijn boeken Père-Lachaise aan, zo meewerkend aan de populariteit van de begraafplaats. 'Le père Goriot' is één van de bekendste, maar ook in het minder bekende 'Ferragus' speelt Père-Lachaise een belangrijke rol.

In de eerste jaren na de opening van Père-Lachaise was het graf van De Balzac al een publiekstrekker.

De buste is een ontwerp van David d'Angers.

De Balzac is samen met zijn vrouw Eveline Hanska (1801-1882) begraven.

De laatste woorden van De Balzac:
"Send for Bianchon!"
of
"Haal dokter Bianchon, hij zal me redden!"
(Balzac roept hier een van zijn eigen fictieve personen aan, te weten dr. Horace Bianchon, de vriendelijke arts die ook zonder betaling zijn patienten geneest)