Isadora Duncan wordt gezien als een van de belangrijkste grondleggers van de moderne dans. Met haar dans die gebaseerd is op de natuurlijke beweging van het lichaam oogst ze vooral in Frankrijk veel succes.

Duncan staat bekend als excentriek. Niet alleen in haar dans en uiterlijke verschijning, maar ook haar opvattingen zijn omstreden. Ze ontkent het bestaan van God, is voor vrije liefde en de emancipatie van de vrouw en hangt het communisme aan.

De laatste jaren voor haar dood zijn tragisch. Op 9 april 1913 verliest ze haar beide kinderen, Deirdre en Patrick bij een auto-ongeluk. De auto rolt het water in omdat ze vergeet deze op de handrem te zetten.
Haar kinderen zijn in nissen een paar rijen boven haar urn bijgezet.
Haar echtgenoot, de dichter Sergei Esenin pleegt in 1925 zelfmoord.

Duncan komt om het leven als in een open auto haar lange zijden sjaal tussen de wielen komt. De sjaal trekt haar uit de auto en enkele meters over de straat. Doordat ze de sjaal rond haar nek draagt, sterft ze direct door verstikking.

Isadora Duncan zou een verhouding hebben gehad met een familielid van David Singer, Eugène Singer, waaruit een zoon is geboren.

De laatste woorden van Duncan:
"Adieu my friends, I go on to glory!".